Een ongelofelijke dag

Vandaag was echt een fantastische dag. Ik denk dat ik letterlijk een boek kan schrijven over alle onze avonturen vandaag, maar ik beperk me tot de drie hoogtepunten.

1.       Les volgen en geven

Tijdens de eerste twee lesuren van de dag (een lesuur duurt hier 40 minuten) kregen we de kans om een les biologie bij te wonen bij derdejaars. Elke collega die twijfelt aan ‘actief leren’, nodig ik uit om hier een les te komen volgen. De 38 (!) leerlingen zijn gedurende 80 minuten actief op zoek gegaan naar de delen en de functies van het menselijke oor en dat allemaal in het Engels…

Na deze twee lessen kregen we de tijd om onze les voor te bereiden. Gelukkig was ik hier een beetje op voorzien en had ik een les over België, ons schoolsysteem en onze school staan (het is een les die we wel vaker gebruiken in de context van onze uitwisselingen). De klas waar we les zouden aan geven, was een klas vijfdejaars die dit jaar correspondeerde met een klas vierdejaars bij ons. Maarten deed de inleiding en dan was het aan mij. Eerst een kleine situering op de wereldkaart en dan begon ik met wat geschiedenis van België, beginnend bij Caesar om over te gaan naar de bezetting door de Spanjaarden, de Fransen, enz. Bij de recentere geschiedenis heb ik onder andere de Europese Unie vermeld, maar ook de koloniale geschiedenis kon niet achterblijven. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat het een gekuiste versie is (ik durfde toe nog niet te polsen naar de  mening over ons koloniaal verleden). Later vroeg ik aan een leerkracht hoe mensen hier dachten over de koloniale tijd en hij vertelde dat veel Rwandezen de Belgen zien als diegenen die het onderscheid creëerden tussen de verschillende bevolkingsgroepen (i.c. Hutu’s, Tutsi en Twa). Op die manier lagen we dus indirect aan de basis van het gruwelijke deel van de Rwandese geschiedenis.

Na de geschiedenis volgde een stukje over de huidige situatie in België (ons politiek systeem bleek zeer moeilijk uit te leggen, maar daar keer ik op terug). Het stukje over België werd afgerond met enkele highlights van ons land: Frieten, bier, chocolade, de Rode Duivels, Kuifje, Edd Merckx, enz. Ten slotte heb ik een poging gedaan om ons schoolsysteem uit te leggen en onze school voor te stellen.

Daarna mochten de leerlingen vragen stellen. Enkele opmerkelijke zaken:
- Wanneer ik bij de highlights Stromae vermeldde, belandden we in een discussie of hij nu Belg of Rwandees is. Ik heb vooral willen benadrukken dat we hem delen…
-  Op een bepaald moment vroeg een Rwandese leerling of we een nationale klederdracht hebben. Nadat ik negatief had geantwoord vroeg ze of we een nationale dans hebben. Wanneer ik opnieuw negatief antwoordde, zei ze erg spontaan: “Hebben jullie eigenlijk wel een cultuur?”
-   De meeste vragen gingen echter over de verdeeldheid tussen Vlaanderen en Wallonië. Voor hen was het heel moeilijk te begrijpen. Zo’n klein land dat zich nog eens zou opsplitsen, en waarom? Ergens voelde ik dat ze zich afvroegen of dat op termijn niet tot al te erge spanningen zou leiden. Hier in Rwanda wordt er sinds de genocide in elk geval heel hard ingezet op éénheid. Voor iedereen.
- Wanneer ik vertelde dat ik leerkracht Godsdienst was, hadden ze al snel door dat veel van onze leerlingen niet (meer) gelovig zijn. Dat vonden ze heel spijtig voor onze leerlingen.
- Veel vragen gingen ook over ons schoolsysteem. Moeten onze leerlingen betalen voor school? Hebben we echt geen internaat? Wanneer mogen leerlingen drinken, met de auto rijden of trouwen? Mogen onze leerlingen een gsm gebruiken op school?

 2.       Personeelsvergadering

In de namiddag (het is woensdag en op woensdagmiddag is de school hier ook gesloten) was het personeelsvergadering. Met twee punten op de agenda: de Belgische partners en een feestje.

Na een kleine inleiding was het opnieuw aan mij. Ik gaf een ingekorte versie van de presentatie over België en onze school. Toch had ik een pak meer stress en niet alleen omdat het voor de leerkrachten was. Wel is het zo dat de oudere generatie leerkrachten Frans spreekt en dat in tegenstelling tot de leerlingen die voornamelijk les krijgen in het Engels. Mijn Frans dat was soms toch een kwestie van “se debrouiller”.

Na de presentatie was het tijd om onze cadeaus af te geven. We hadden transparanten mee (op vraag van hen), snoepjes en een heel grote cheque. Deze symbolische cheque vermeldde de opbrengst van de vierentwintig uren lesmarathon op onze school: 8500 euro (om een idee te geven van de waarde: dit komt overeen met ongeveer 56 maandlonen van een gemiddelde leerkracht in Rwanda). Dit geld mochten we in naam van onze school schenken aan hen om nieuwe computers te kopen.

Na de cadeaus was het tijd voor feest. De verantwoordelijke van de staat (vergelijkbaar met onze inspectie?) en de oudervereniging waren aanwezig. Het was niet alleen feest voor onze komst, maar ook voor de eerste mei. We kregen een drankje en lekkere hapjes…

3.       Onder collega’s

Na het eten werden we uitgenodigd voor een wandeling met enkele leerkrachten via onder andere hun huis en een kleine winkel die wordt uitgebaat door de leerkrachten. Daarna wandelden we wat door de stad om uiteindelijk iets te drinken in een gezellig hotelletje. Al snel kwamen er nog enkele leerkrachten. Het werd ontzettend gezellig. Het was alsof we al jaren collega’s waren. Tegen 21 uur kreeg de verantwoordelijke leerkracht evenwel telefoon van de zuster directrice. Ze werd ongerust waar we waren. Tijd om terug te keren…

PS: Foto’s volgen