Feestdag

Hemelvaart

In België loopt het verlengde weekend naar aanleiding van Onze-Lieve-Heer Hemelvaart op zijn einde. Alle moeders zijn daar hopelijk goed gevierd vandaag.
Hier was het donderdag een gewone werkdag. Zij vieren vandaag het feest van Hemelvaart. En vieren mogen we hier letterlijk nemen.

Eucharistie

Om 9.30 uur startte de eucharistieviering. Alle katholieke jongeren waren in de kapel samengekomen om eucharistie te vieren. Een 40-tal onder hen vormden het koor, bijgestaan door een djembe en verscheidene tamboerijnen.
Je kan het verloop van de eucharistie vergelijken met de vieringen bij ons. Het grote verschil is, naast de grote hoeveelheid aanwezigen, de sfeer die er heerst. Liederen worden hier massaal meegezongen terwijl de muziek van de djembe en tamboerijnen de sfeer versterken. Een niet te beschrijven gevoel trof ons. De viering van 1.15 uur was zo om. We hadden het niet erg gevonden had de viering nog wat langer geduurd zoals het hier vaak de gewoonte is.

Aan tafel

We werden voor het aperitief uitgenodigd in het salon van de zusters. Na een korte rondleiding in hun living en TV-kamer genoten we samen met de zuster van het aperitief. We waren niet enige gasten. Enkele oud-zusters waren op bezoek en namen samen met ons het aperitief.
Op weg naar de eetzaal kwamen we hun kapel voorbij. We hielden even halt om het Mariabeeld dat tijdelijk hier was, te groeten. Rwanda is de enige plaats waar Maria in Afrika is verschenen. Ter ere daarvan is er een reizend beeld van Maria. Deze week was het gast in het klooster.

Bij de maaltijd werd wijn geschonken: rode wijn of een zelfgemaakte bananenwijn. Als dessert werd een mooi versierde taart (die de oud-zusters schonken) uit de keuken gehaald. Pieter, gebombardeerd tot taartsnijder van dienst, bediende alle zusters. Ze apprecieerden dit enorm. 

Na de maaltijd weerklonk opnieuw de djembe. De zusters haalden de djembe binnen om dansend de Heer te danken en Zijn hemelvaart te vieren. Dit was een schitterende ervaring. In vergelijk met hun waar onze danspogingen heel houterig. 

Het oosten

Na een korte siësta  vertrokken we met Sylvain, onze vaste chauffeur, en Zuster Hélène op tocht. Ze wou ons meenemen naar het oosten, de grens met Burundi. Vijf kilometer nadat we Kigali waren uitgereden zagen we het landschap wijzigen. De hoge bergen maakten plaats voor heuveltjes waar menige heuvels uit de Vlaamse Ardennen
De kuddes koeien hebben inmiddels hun plaats ingenomen. Zij worden geweid door plaatste arbeiders die voor een loon de koeien naar de savanne brengen. Op het einde van de dag brengen ze die terug. We kregen prachtige dieren te zien die imponerende hoorns dragen.

niets bij zijn. Maar naast de glooiingen zagen we ook een verandering in natuur. We reden voorbij een groot moeras waar nog steeds krokodillen leven om vervolgens de savanne te bereiken. Olifanten gingen we niet zien, want ze zijn verplaatst naar de nationale parken. Maar vroeger leefden zij hier in het wild.

Slapen

Bij onze terugkomst weerklonken djembe-klanken uit de refter. De dag werd vierend afgesloten.
Na de maaltijd werden de laatste restjes taart verorberd en doorgespoeld door plaatste groene thee. Ideaal om goed te kunnen slapen. We gaan dat dan ook doen.

Slaapwel.